Bij woorden als ‘skiën’ en ‘wintersport’ dwalen mijn gedachten doorgaans razendsnel af naar Oostenrijk, Frankrijk en Italië. Lederhosen, houten luikjes, wiener schnitzels en spaghetti bolognese vormen het kader waarbinnen het daadwerkelijke skiën zich traditiegetrouw afspeelt in mijn beleving. Hoe onterecht! Pistes zijn er immers ook in Tsjechië, compleet met sneeuw en stoeltjesliften. Ik heb het zelf gezien!
Vreugdedansje
Een jaar of drie geleden begon ik met een stel vrienden aan een hachelijk avontuur: op wintersport in Tsjechië. Eén van die vrienden had een paar weken eerder zijn voet nog gebroken en was zijn paspoort kwijt, maar we besloten het er gezamenlijk op te wagen. Na de hele nacht te hebben gereden passeerden we ’s ochtends vroeg probleemloos de grensovergang. Het succesvolle smokkelen van onze paspoortloze vriend werd door hem beantwoord met een vreugdedansje. ‘Krak’ zei de voet onder het euforische gehuppel.
‘Ausweise bitte!’
Major set-back! Crisisberaad. ‘Doorrijden naar het chaletje, vanmiddag naar een dokter’ werd er besloten, waarna we ons convooi beteuterd weer op gang hielpen. We reden nog geen 50 meter toen we kort voor ons een slagboom ontwaarden: grensovergang part II. Ai. We bleken in onze jeugdige naïviteit de paranoia van het voormalige oostblok schromelijk te hebben onderschat. ‘Ausweise bitte!’, snauwde de douanier onvriendelijk door ons raampje. Major set-back Extraordinaire...
Stemming
De gebroken voet kon huiswaarts en de stemming in het convooi nam dramatische vormen aan. Gelukkig bleek het chaletje een prachtig houten huis op loopafstand van de pistes. De dubbele tap in de keuken met twee verse fustjes bier als welkomstgeschenk deden wonderen en de eerste glimlachjes braken voorzichtig door.
Lekker weekje
Het was een low-budget vakantie, dus van de pistes verwachte ik niet bijster veel. Dat bleek wel terecht, hoewel de omgeving prima geschikt was voor mijn overwegend beginnende vrienden. Op de sneeuw was weinig aan te merken en de liftjes waren oud, maar verkeerden in goede staat. Het skigebiedje was extreem klein, maar ik zag ons hier best een lekker weekje tegemoet gaan.
Ruis
De grote verschillen tussen onze west-europese kapitalistische inborst en de hardnekkige sporen van het ooit diepgewortelde communisme leidden soms toch voor wat ruis op de lijn. Met name de horecamedewerkers weigerden stelselmatig het nagelbijten te onderbreken voor het opnemen van een bestelling. De apathische houding van eenieder die wat aan je kon verdienen werkte ons toch wel enigszins op de zenuwen.
Prijskaartje
Al met al een bewogen maar geslaagde week. Het grootste voordeel aan Tsjechië is het prijskaartje: alles is er goedkoop. Als je verder niet veel waarde hecht aan luxe resorts, pistes zo ver je kijken kunt en de gemoedelijke sfeer van een vriendelijk doch woest bebaarde lederhoos achter de toog, zou ik Tsjechië zeker overwegen. Zelf ga ik toch voor de lederhoos.
Het paspoort van ‘de voet’ bleek later gewoon in de ski-box met ons mee te zijn geweest...
Over Coen
Voor Coen is wintersport veel meer dan alleen skiën. Het gaat ook om gezelligheid, lekker eten, sportief bezig zijn, eindeloze kaartspelletjes, knusse dorpjes, de frisse berglucht – en als het even kan – de zon!