Bepaalde volksstammen kun je vanaf een grote afstand herkennen. Vanaf het moment dat ze een skigebied binnenrijden, weet je al waar ze vandaan komen. Je hoeft daar niet eens de kentekenplaat voor te bekijken. En zo maakt de Nederlander zich ook erg herkenbaar in de Alpen. Met het bedrijfsbusje van vaders wordt er rondgereden, op de piste wordt een volle rugtas gedragen, fooi geven doen we niet zo vaak en wij domineren dorpen als Gerlos, Kirchberg en Westendorf. Een landgenoot op wintersport herken je aan deze clichés!
De Nederlander onderweg…
Met het bedrijfsbusje reizen veel Nederlanders richting de Alpen. Deze is namelijk lekker ruim, en zo kan er veel mee. Onderweg wordt voornamelijk op de linkerbaan gereden, zij het in een slakkengang waardoor we het verkeer ophouden. Wanneer er in een grote groep gereisd wordt, stoppen we gezamenlijk bij een tankstation voor een bakje koffie. Deze wordt natuurlijk deels betaalt met de toiletbonnen. Tijdens de reis wordt er gekeken naar films die al tig keer gezien zijn op het dvd schermpje die aan de stoel bevestigd is. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming worden als eerste de kilozakken aardappels uit het busje gesjouwd. Een bordje stamppot op wintersport is essentieel. De komende week blijft het busje gewoon gebruikt worden, want met de skibus gaan doen we écht niet.
De Nederlander op de piste…
Op de piste herken je ons aan het feit dat we overal stoppen om op elkaar te wachten. We dragen vaak een rugtas, die volledig gevuld is met pakjes drinken, broodjes en lekkernijen. Nederland heeft geen bergen, dus de Hollander staat niet wekelijks op de piste. Vandaar soms een wat houterige techniek. Dit komt ook mede dankzij de gemiddelde lengte van de Nederlander, we zijn nogal slungelig. Daarnaast zijn we gewoon simpelweg niet de beste skiërs. Hoewel we zelf soms denken van wel… En waarom zou de Nederlander een skibril en een skihelm dragen? Dat zit toch voor geen meter? En zo word je minder snel bruin!
De Nederlander in de berghut…
In de berghut herken je Nederlanders aan het stiekem meenemen van eigen broodjes, zodat de lunch zo min mogelijk kost. Natuurlijk zijn er ook genoeg Nederlanders die daar niet moeilijk over doen en maar al te graag op het terras hangen. Biertje erbij? Prima! Vaak communiceren we op luidruchtige wijze met elkaar, zo kan het hele restaurant meegenieten van de gesprekken die gevoerd worden. Wanneer de hele familie – van kleinzoon tot opa – aan tafel zit, zijn het waarschijnlijk Nederlanders. Klagen over de prijs van de portie Kaiserschmarrn kan de Nederlander als de beste. Dat is dan ook de voornaamste reden dat we een fooi achterwege laten; het eten is al duur genoeg.
De Nederlander in de après-ski…
In de après-ski bestellen wij Nederlanders het liefst een biertje in onze eigen taal, dat kan tegenwoordig prima in plaatsen als Kirchberg en Gerlos. Bars als de Eisbar en Cin Cin hebben voornamelijk Nederlandstalig personeel. Even een woordje Duits spreken is ook zeker niet erg. We spreken het vaak wel erg gebrekkig. “Haben zie drei halve liters führ mij?” Achja, we proberen het tenminste. Wanneer de DJ de Hollandse meezingers draait, staan wij op de tafels. Vroeg in de middag bestormen wij in groten getale de après-ski hutten om hier gezellig te feesten!
Waar herken je Nederlanders op wintersport nog meer aan? Laat een reactie achter! Binnenkort kun je ook alles over de 'typische Duitser' lezen op Snowplaza!
Over Nick
Nick stond vanaf zijn derde levensjaar op ski's en heeft sindsdien de smaak te pakken. Een winter zonder skiën kan hij zich niet meer voorstellen en de SkiWelt kent hij inmiddels op z'n duimpje.