Prachtig, al die webcams. Natuurlijk kun je ze allemaal simpel op internet opsnorren. Maar om de één of andere reden heeft bewegend beeld op mijn televisie toch mijn voorkeur. Zo stem ik mijn satellietontvanger regelmatig af op 3sat, een Duitstalige zender met iedere dag tot 9 uur webcams in Duitsland en Oostenrijk.
De liftbediende van de stoeltjeslift
In de winter reserveer ik in het weekend altijd een half uurtje voor zo’n serietje webcams. Om 8.32 uur komt Berwang voorbij, een plaatsje in Tirol dichtbij de Duitse grens. Het skigebied is niet zo uitdagend. Veel blauw en volgens de commentaren op internet wat oudere liften die af en toe im Reparatur zijn. Toch wil ik er een keertje naar toe. De reden: de liftbediende van de stoeltjeslift! De man presteert het al sinds het ontstaan van het fenomeen webcams te zwaaien naar de camera. Ik probeer me voor te stellen welk schouwspel zich dagelijks in de Tiroler bergen afspeelt.
Sonnalmbahn Berwang, helaas zonder Herbert!
‘Al tien jaar vaste prik’
Herbert, aan het ontbijt: ‘Zeg Traudl, ik ga straks weer even zwaaien. Dus wel kijken hoor. Tuurlijk Herbert, kwart voor negen: al 10 jaar vaste prik.’ Of iets dergelijks. In mijn fantasie kijkt Herbert in zijn lifthokje al vanaf half negen zenuwachtig op zijn horloge. Tuurt onafgebroken naar het kleine televisietje in de hoek van zijn kamertje in het bergstation. Na Leogang is hij aan de beurt! Hij staat langzaam op, loopt een eindje met de camera mee, gaat precies staan op de plek waar de camera terugdraait. Dan begint het zwaaien. Niet met één arm, maar met twee. Ook nog net in beeld: de moeizame gang terug naar het bergstation. Het dagelijks hoogtepunt is weer voorbij...
Cultfiguur
In mijn ogen is de man een soort cultfiguur geworden die ik graag de hand zou willen schudden. Of, nog leuker: samen met hem naar de webcam zwaaien. Eventjes leek het erop dat ik in januari met mijn collega’s zou afreizen naar Berwang. Vier dagen skiën voor de prijs van drie, dat leek me aantrekkelijk genoeg. Maar de collega’s trapten daar niet in toen ze een kaartje van het skigebied onder ogen kregen. Nu wordt het Saalbach Hinterglemm. Helaas.
Over Kees
Skiën is voor Kees als een tweede leven. In het normale leven is hij geen snelheidsduivel, maar op de piste…Hij gaat meerdere keren per jaar naar de bergen. Zijn favoriete skigebieden liggen vooral in Zwitserland.