We zien het maar al te vaak, langs de sleeplift is het soms een slagveld. Soms lachen we in ons vuistje als een volwassene er maar niet in slaagt naar de top van de berg te geraken, maar voor kinderen is de bezorgdheid stukken groter. Er zijn enkele punten die de reis naar de top comfortabeler moeten maken.
Sleeplift
Voor de sleeplift ga je eerst de afstijgplaats bekijken: vanaf welk punt mag je afstijgen en hoe stijg je af, je duidt ook een wachtplaats aan. Iedereen vertrekt op jouw teken, als iemand valt in het midden, moet die onmiddellijk opzij schuiven en wachten op je. Boven aangekomen, waar het plat is, draait men de ski’s en stapt men naar de wachtplaats. De truc zit hem in het opstijgen, als dit goed verloopt komt het meestal in orde. Ski’s moeten in de sleeprichting staan, en mooi recht naast elkaar, anders valt het kind. Als ze al met stokken mogen skiën, moeten de bandjes rond de pols aan de kant waar de kabel niet is. Dan moet het kind het handvat aan de kabel goed beetnemen en met een zetje wordt de rit ingezet. Na de kinderen sluit je zelf aan en pik je de kinderen die gevallen zijn op.
Pannenkoekenlift
De volgende stap is de pannenkoekenlift. De werkwijze en afspraken zijn dezelfde. In de meeste skigebieden vind je een ‘losse pannekoek’ en kan je ze het laten uitproberen op voorhand. Wederom kiest men de stokken rond de pols te doen aan de vrije kant. Nog steeds ga je zelf als laatste naar boven. Als men tijdens de rit valt, is het hier meestal moeilijker om op de piste te geraken, dus je overzicht is hier van uiterst belang.
Ankerliften
Hetzelfde geldt voor de ankerliften. Je zou kunnen denken dat het beter is om er 1 voor 1 op te gaan. Maar het is gemakkelijker met 2, op voorwaarde dat de kinderen ongeveer even groot zijn, het evenwicht is zo in balans. De stokken worden aan de buitenkant rond de pols gehangen, zo geraken ze niet met elkaar in de knoop.
Zetelliften
Uiteindelijk komen we bij de grote zetelliften. Wederom maak je de afspraken en bekijk je samen het af- en opstijgen. Een extra afspraak is hier dat ze heel goed moeten luisteren naar de begeleidende volwassenen naast hen. Inderdaad, nooit of te nimmer mag een kind alleen op de zetellift! Een kind kan gemakkelijk onder de afsluiting schuiven en een heel eind naar beneden vallen. Als je mag gebruik maken van de kinderrij, zeker doen. Indien niet, laat je de kinderen allemaal achter elkaar aanschuiven. Op deze manier wacht je tot de andere zitjes door volwassenen bezet worden en stuur je per zetel een kind mee. Een lieve dankbare blik naar de begeleidende vrijwilliger doet ook wonderen. Je stapt zelf op met het laatste kindje en je gaat zonder zorgen omhoog.
Extra tips voor de ouders
Welke ouder gaat er niet eens kijken naar hun jonge spruit die kinderskiles volgt. Elke ouder kijkt voornamelijk naar de skikunsten van hun lieve kapoen en vergeet al de rest. Het zou nochthans heel interessant zijn om eens goed te kijken hoe de skileraar de kinderen naar de top van de berg brengt. De sleep- en pannekoeklift kan het kind alleen, neem de lift zoals de skileraar ook als laatste, je behoudt zo de volledige controle. Voor de ankerlift is er de sprake van balans. Als je het zelf geen probleem vindt om het anker in je knieholte te houden op de hoogte van je kind, kun je gerust samen op de lift. Dit is evenwel niet echt comfortabel en het kan je spieren ongelooflijk vermoeien. Een kind die al wat geoefend heeft, kan het ook alleen. Als je met meerdere kinderen op stap bent, kunnen ze ook gerust samen naar boven.
Dit brengt me tot slot tot een oproep naar alle volwassenen op de piste. Zie je een ouder of een skileraar met meerdere kinderen aan de lift? Help de kinderen een handje en schuif bij, dit komt de algemene veiligheid ten goede!
Over Sarah
De eerste keer skiën vergeet Sarah nooit meer. Na haar opleiding lichamelijke opvoeding bracht ze enkele seizoenen door als skileraar in het Zwitserse St. Moritz. Inmiddels is ze terug in België, maar de passie voor skiën is er nog steeds.