Tijdens de winter van 2019/2020 maakten we een Ski Safari langs maar liefst negen verschillende Zwitserse skigebieden. De tweede stop op onze tocht is Lenzerheide. Dit gezellige Zwitserse dorp ligt vlakbij een mooi meer en wordt omringd door skipistes. Dat je hier geweldig kunt skiën wordt al snel duidelijk, maar er is veel meer te doen. Zo leer ik schieten tijdens een korte cursus biathlon en gaan we in het bos op zoek naar hongerige eekhoorntjes. Lees ons reisverslag hieronder en bekijk de video die we maakten tijdens ons bezoek aan Arosa Lenzerheide.
Lenzerheide ligt op bijna 1500 meter hoogte en vanuit Utrecht is het zo’n 900 km rijden. Het sfeervolle wintersportdorp is de afgelopen decennia flink gegroeid en uitgebreid met mooie accommodaties. Sinds de verbinding met het skigebied van Arosa, enkele jaren geleden, telt het gebied Arosa Lenzerheide 225 km aan pistes. De afdalingen aan de westkant van het dorp zijn breed en niet al te moeilijk, terwijl de andere kant een stuk uitdagender is. Het is een ideaal skigebied voor de gemiddelde wintersporter die houdt van afwisseling en mooie lange tochten wil skiën.
We rijden vanuit onze eerste bestemming tijdens de Ski Safari – Davos – door naar Lenzerheide. Vanuit Nederland leidt de route via de stad Chur, maar wij rijden over een prachtige slingerende bergweg. Het is nog vroeg in de ochtend als we aankomen bij ons hotel voor de komende dagen: Revier. Een bijzonder hip hotel met een geheel eigen formule. Zo is er geen receptie, maar check je in via een scherm. Met een code kun je vervolgens je ‘cabin’, een volledig houten kamer, in. Eén muur bestaat helemaal uit glas, met ervoor het bed. Dit wordt heerlijk slapen met zo’n uitzicht! Voor alle extra’s in het hotel moet je betalen, zoals de schoonmaak van de kamer en het ontbijt. Op deze manier kun je je verblijf voordelig en flexibel houden. En een ander groot voordeel: het hotel ligt direct naast de gondellift richting de Rothorn.
Na het inchecken maken we eerst een wandeling langs de Heidsee die direct voor ons hotel ligt. Het is een prachtige dag en het is fijn om even een andere beweging met de benen te maken dan skiën. Een bordje wijst ons op een eekhoorntjesbos, leuk! Ik weet dat je eekhoorntjes vaak kunt voeren met nootjes en ook hier blijkt dat deze beestjes best trek hebben in wat te eten. Na wat ‘ch, ch, ch’ geroep, komt het eerste beestje heel voorzichtig op ons af. Uiteindelijk pikt ie snel een nootje uit onze hand en gaat een stukje verderop op z’n achterpootjes zitten knabbelen, zo schattig. We ontdekken al snel dat de dunne eekhoorns verlegen zijn en de dikkerds brutaal en niet bang om eten te pakken.
Nadat we de eekhoorntjes gedag hebben gezegd, gaan we door naar de Biathlon Arena Lenzerheide. Hier zal ik een ‘Schnupperkurs’ biathlon volgen, een korte introductiecursus. Langlaufen heb ik inmiddels wat vaker gedaan, maar niet in combinatie met schieten. Franco is de leraar die me de kunst van het schieten bijbrengt. Hij legt rustig uit hoe het richten en schieten werkt. Op 50 meter afstand schieten op een rondje van 11 cm: ik verwacht dat ik alles mis... maar tot mijn verbazing lukt het me drie van de vijf raak te schieten. Het schieten gaat eerst met het geweer op een houten bok, daarna zonder en ook staand. Staand is echt geweldig moeilijk, het gaatje waar je door kijkt is zo klein en het is lastig om het geweer stil te houden als je richt. Ik heb echt lol in het schieten en elke keer dat het raak is, voelt dat goed en motiveert het me om door te gaan. Dan gaan we het combineren met langlaufen. Na een rondje langlaufen is het zoals verwacht nóg moeilijker: door je hartslag en ademhaling is het zeer lastig om je te concentreren op het schieten.
De eerste avond eten we in het hotel. Op de kaart staan veel grillgerechten (er staat hier een Jospergrill in de keuken!), maar ik kies voor een cous cous salade. Allesbehalve Zwitsers, maar wel heerlijk. Na het eten nemen we een kijkje in het dorp. We doen een drankje in de ‘woonkamer van Lenzerheide’, de Kurhausbar. Het is een knusse, donkere bar met gezellige hoekjes en een retro sfeer. Daarna gaan we door naar de Slalombar in Valbella, wat meer een après-ski bar is: om 21.00 uur staan hier nog veel mensen op skischoenen met overduidelijk de nodige biertjes achter de kiezen. We sluiten de dag af in de bar van ons eigen hotel, waar het ook erg gezellig is.
De volgende dag gaan we het skigebied van Arosa Lenzerheide verkennen. We worden begeleid door de Australische skileraar Luke die hier al jaren woont. Een super relaxte kerel met heerlijke droge humor. We beginnen de dag aan de westkant van het skigebied, in de zon. Na een paar pistes neemt Luke ons mee naar een hele bijzondere berghut: Alp Fops. Deze hut stamt uit 1886 en de vijfde generatie zwaait hier inmiddels de scepter. In het dal ligt de boerderij waarvandaan de producten komen die in de hut op de kleine kaart staan. Je kunt kiezen uit een plank met kaas en worst of een soepje. Wij nemen de plank en dat blijkt een goeie keuze: wauw wat is dit lekker!
Het skigebied is lekker afwisselend en de pistes veelal breed en niet al te moeilijk. Het uitzicht op Lenzerheide en het meer is prachtig, dus af en toe stoppen om even te blijven kijken is hier zeker een must. Aan het eind van de ochtend maken we de oversteek naar de andere kant van het skigebied, de oostkant. Hier neemt Luke ons mee naar een supermoderne strakke hut, de Motta Hütte. Totaal het tegenovergestelde van de oeroude hut van vanochtend. De inrichting is echt heel gaaf, met veel houtwerk dat op een modern kunstwerk lijkt. Het eten hier is ook weer waanzinnig goed. Vooral de knapperige grote Schnitzel, de spinaziespätzle en de enorm dikke spare-ribs zijn aanraders.
Het is de hele dag al prachtig weer, de zon schijnt, maar er lijkt een soort natuurlijke filter in de lucht te hangen. Hierdoor is het licht zo mooi de hele dag. Omdat de zonsondergang minstens zo prachtig zal zijn, besluiten we niet de oversteek naar Arosa te maken, maar skiën we richting het hoogste punt in het skigebied: de Rothorn op ruim 2850 meter. Hier drinken we nog wat in het bergrestaurant om te wachten op de zonsondergang. Het schijnt dat je hier uitzicht hebt op 1001 bergtoppen. Ik heb ze niet geteld, maar het zou nog wel eens kunnen kloppen. Als allerlaatste dalen we samen met de pistemannen af richting het dal. De zonsondergang die we zien tijdens het afdalen zal ik niet snel vergeten, zo magisch en mooi.
En terwijl ik na de heerlijke en uitgebreide lunch me niet kon ik voorstellen dat ik nog wilde eten, gaan we ook ’s avonds richting een restaurant. Dit keer bij Hotel Dieschen. Ik kies voor een biefstuk met ingelegde uitjes. Het vlees is zo zacht dat het smelt op de tong. Waarom is deze kwaliteit vlees zo moeilijk te vinden in Nederland? Na het eten duik ik voor de laatste keer het heerlijke bed in met het panoramaraam. Ik laat het luik nog even open, zodat ik in het donker kan genieten van de sterren en de maan. Vervolgens val ik heerlijk vroeg in slaap; morgen is het alweer tijd om onze Ski Safari in Zwitserland voort te zetten. Dan gaan we richting Engelberg!
Meer informatie over het winteraanbod Zwitserland >
Disclaimer: deze video is opgenomen in het skiseizoen 2019/2020 voor de corona-uitbraak. Hierdoor is er geen rekening gehouden met regels die deze winter gelden in de skigebieden.
Coronamaatregelen
Met het label ‘Clean & Safe’ verbinden toeristische dienstverleners zich ertoe om de regels opgelegd door het Zwitsers ministerie van Volksgezondheid en de brancheverenigingen strikt na te leven. Op Clean-and-safe.ch vind je meer informatie over de getroffen voorzorgsmaatregelen omtrent Covid-19. Voor alle actuele informatie over reizen naar Zwitserland, raadpleeg de reisadviezen van de Zwitserse en de Nederlandse overheid.
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.
