Onze vierde bestemming tijdens de Ski Safari door Zwitserland is een wat onbekendere: Biosfeerreservaat Entlebuch. Wellicht dat het dorpje Sörenberg en het bijbehorende skigebied wel hier en daar een belletje doet rinkelen. Voor ons is deze bestemming niet nieuw, we waren hier afgelopen zomer al en ontzettend onder de indruk van het landschap, de bergen en de vriendelijke bevolking die er woont. Naast skiën, gaan we wandelen en maken een skitoertocht in het donker, zodat we de zon op zien komen.
Biosfeerreservaat Entlebuch ligt centraal in Zwitserland tussen de plaatsen Luzern, Interlaken en Bern. Het bijzondere aan deze bestemming is het feit dat het een UNESCO Biosfeerreservaat is. Niet alleen het landschap is reden dat dit gebied op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat, maar ook de manier hoe de plaatselijke bevolking hiermee omgaat en hoe ze proberen de lokale economie gezond te houden. Er zijn 2 skigebieden en 3 sleepliften in de regio. Sörenberg is met 53 km het grootste skigebied en Marbachegg is een overzichtelijk familieskigebied met 20 km aan pistes. De sleepliften Frühli, Gfellen en Heiligkreuz-First liggen iets verder van de skigebieden en zijn vooral populair bij locals voor een uurtje skiplezier.
We komen begin van de avond aan in Entlebuch, dumpen onze spullen in het appartement en gaan direct door naar restaurant Alpenrösli. Ik ben niet direct onder de indruk van de inrichting: het is er erg licht en niet bepaald sfeervol, maar het restaurant is wel een echte aanrader. Er zijn veel locals, het eten is geweldig en de eigenaar super vriendelijk. We voelen ons meteen thuis. Na het eten gaan we op tijd slapen, want om 05.00 uur gaat de wekker: we gaan een toerskitocht maken op de Schrattenfluh om daar de zon op te zien komen.
Afgelopen zomer waren we al op het bijzondere karstgebergte Schrattenfluh, maar nu in het donker en helemaal besneeuwd herkennen we er weinig van. Het is 06.00 uur en we staan onderaan het gebergte onze ski’s voor te bereiden voor de klim; vellen eronder en de binding op loopstand. We hebben hoofdlampjes op, maar eenmaal op pad kunnen ze snel uit, omdat de maan zo fel is. We lopen eerst door het bos, wat tevens het lastigste stuk is. De sneeuw is vrij ijzig, dus het is af en toe lastig grip te krijgen met de vellen. Na ongeveer 1,5 uur en 600 hoogtemeters zien we een mooi rotsplateau. Dit wordt de plek waar we gaan wachten tot de zon opkomt. We leren (en voelen!) dat de temperatuur net voor zonsopkomst op het laagst is; het is berekoud. Maar het moment dat de zon opkomt is onbeschrijfbaar mooi. Het gaat heel snel en de kleuren van zowel de zon als het landschap veranderen snel. Wat een prachtige ervaring, hiervoor sta ik graag vroeg op. De afdaling, is door de ijzige sneeuw niet heel indrukwekkend, maar het voelt wel goed. Terug bij de hut waar we gestart zijn, haalt Üli – onze begeleider deze dagen – zijn rugzak leeg en genieten we van een heerlijke brunch. Worst, kaas, broodjes en zelfs een huisgemaakte chocoladetaart; deze man heeft overal aan gedacht. Met gevulde buiken rijden we terug naar het appartement, het is nog geen 12.00 uur en we hebben er voor ons gevoel al een hele dag op zitten.
Na een kort relaxmoment in het appartement gaan we naar de Rossweid gondel in Sörenberg. Hier ontmoeten we Jole met haar familie. Jole komt uit België en werd verliefd op een Zwitserse boer toen ze jaren geleden in Wallis werkte. Inmiddels hebben ze 5 kids, waarvan de jongste 4 jaar oud is. Haar kinderen leiden ons de komende uren door het skigebied. Het is ongelofelijk hoe goed deze kids kunnen skiën: snel, maar ook regelmatig zetten ze hun ski’s netjes carvend op de kant. We gaan door het funpark, bekijken het kinderland en doen een speedcheck. Bij die laatste verlies ik het van de oudste dochter. Zij gaat 81 km/u en ik 77 km/u. Het is echt een steile speedcheck waar je flink hard kunt gaan. Ik vind het doodeng om rechtuit te gaan, maar daar hebben de kids geen last van. Na nog een drankje een berghut, nemen we afscheid. Het was erg leuk om door kinderen in dit familievriendelijke skigebied te worden rondgeleid.
Het is eind van de middag en we skiën door naar berghut- en hotel Schwand. Dit was oorspronkelijk een koeienstal in de zomer en een skihut in de winter. Inmiddels is alles omgebouwd tot een mooi restaurant met hotelkamers. De koeien hebben een nieuw huis gekregen dat iets hoger op de berg ligt. We eten er kaasfondue van lokale kaas en die is heerlijk, niet te sterk. Ook krijgen we er fruit bij, appel, banaan en peer dat is opvallend lekker in de kaas. Het is inmiddels donker als we uitgegeten zijn en we moeten nog een stuk naar beneden skiën. Maar daarvoor hebben ze hier een oplossing: de eigenaar schakelt via een SMS aan de bergbahnen het licht op de piste aan en zo skiën we, helemaal alleen, naar beneden. Het licht schakelt trouwens na 5 minuten automatisch weer uit.
Ook onze tweede dag in Entlebuch begint vroeg: we zitten in de eerste gondel richting Rothorn om 08.30 uur. Eenmaal boven loop je door een ongeveer 300 meter lange militaire tunnel, voordat je de pistes bereikt. Dat dit voor wintersporters toch een soort van drempel is, blijkt als we het einde van de tunnel bereiken. Er is hier niemand. De komende uren zijn we bijna alleen in dit skigebied, geweldig! We nemen een paar keer de pistes die hierboven liggen bij de stoeltjeslift. Doordat het zo rustig is, kunnen we keer op keer over de verse ribbels skiën. Dan is het tijd voor de 5 km lange dalafdaling met zo’n 1000 hoogtemeters. Deze afdaling is diepzwart en enkele stukken zijn zeer steil. Heel eerlijk: hier heeft de gemiddelde vakantieskiër niet veel te zoeken, je moet echt goed een zwarte piste afkomen anders wordt het een drama. Ondanks pittige steilheid is de afdaling perfect ‘griffig’. We genieten enorm. Eenmaal beneden nemen we de gondel weer omhoog en eten salade met Falafel in het Rothorn restaurant. De lunch smaakt heerlijk en het uitzicht op de Brienzer See is prachtig. Nadat we nog een keer onze benen trainen op de zwarte dalafdaling, is het tijd voor wat anders: wandelen!
Bij de kassa van de liften kun je een kaartje kopen voor een gastronomische wandeling. Hiermee ‘koop’ je een aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht en dessert bij verschillende restaurants in de omgeving. Tussendoor wandel je van het ene naar het andere adres. De wandeling start met een glas prosecco in het zonnetje bij de paraplubar bij het bergstation van de Rossweid gondel. Daarna lopen we door het bos en het bijzondere moeraslandschap richting Salwideli. Je ziet echt duidelijk dat de hoge bergen hier ineens beginnen. Het is een heel sprookjesachtig landschap. Na een uur lopen bereiken we restaurant Salwideli. Hier krijgen we een heerlijk gerecht met alleen lokale ingrediënten: dikke lintpasta met kaas, noten en een fijn sausje. Daarna lopen we door naar Rischli dat 3,5 km verderop ligt. Hier eten we het hoofdgerecht: een Jagerschnitzel met groente en röstischijfjes. Met volle buiken wandelen we de laatste 20 minuten door naar Peters Kaffee in het centrum van Sörenberg voor het toetje: chocoladetaartje met zachte vloeibare binnenkant, hmmm.
’s Avonds drinken we nog een drankje bij de Tschudi Hui. Deze après-ski tent is gevestigd in een grote tipi middenin Sörenberg. Net als de eerste avond zien we hier ook veel locals. Ik bestel een wit wijntje en mag deze zelfs eerst even proeven, iets wat ik in een après-ski tent nog nooit heb meegemaakt. De mannen genieten van het plaatselijke Entlebucher bier en willen nog lang niet naar huis. Ik laat ze lekker achter in de tipi en ga slapen, morgen weer een nieuwe bestemming: Interlaken!
Meer informatie over het winteraanbod Zwitserland >
Disclaimer: deze video is opgenomen in het skiseizoen 2019/2020 voor de corona-uitbraak. Hierdoor is er geen rekening gehouden met regels die deze winter gelden in de skigebieden.
Coronamaatregelen
Met het label ‘Clean & Safe’ verbinden toeristische dienstverleners zich ertoe om de regels opgelegd door het Zwitsers ministerie van Volksgezondheid en de brancheverenigingen strikt na te leven. Op Clean-and-safe.ch vind je meer informatie over de getroffen voorzorgsmaatregelen omtrent Covid-19. Voor alle actuele informatie over reizen naar Zwitserland, raadpleeg de reisadviezen van de Zwitserse en de Nederlandse overheid.
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.
