Nu we thuis zijn en niet op wintersport kunnen, denken we vooral aan al die fijne dingen die we missen. Zoals de mooie blauwe lucht als je 's ochtends de gordijnen opent, verse ribbels op de piste, heerlijke lunches, oergezellige après-ski en verse sneeuw. Maar er zijn ook dingen die tijdens de wintersport eigenlijk helemaal niet zo leuk zijn. Denk bijvoorbeeld aan het vieze warme en stinkende skihok in je accommodatie. Toch zou ik er heel wat voor over hebben om nu in dat gore hok m'n skischoenen aan te trekken. En zelfs al zou het vandaag mistig zijn, ik wil niets liever dan op wintersport gaan eigenlijk. Dus over onderstaande dingen zal ik niet meer mopperen zodra het weer zover is. Beloofd!
Nee, skischoenen zijn geen pantoffels en niets is fijner dan ze aan het einde van de dag weer uittrekken. Maar ik zal er niet meer over mopperen in het vervolg. Skiën zonder skischoenen is nu eenmaal geen optie.
Ik riep altijd: 'Zon of dikke sneeuw en liever niets er tussenin'. Nou daar stap ik vanaf nu vanaf. Bewolkt, mistig, van die vieze kleine natte sneeuwvlokjes, het maakt me niets meer uit. Zelfs de hele week minder mooi weer. Alles is oké.
Wie maakt zich nog zorgen om die eerste lift van 08.30 uur? Het belangrijkste is dat je überhaupt in de skilift kan zitten en dat is momenteel wat lastig. In het vervolg is ook de lift van 09.00 uur of die van 09.30 uur geen enkel probleem meer.
Ja, jammer dan als er geen plekje meer is in de zon op het terras, dan gaan we wel binnen zitten of buiten in de schaduw. Op dit moment zijn de meeste berghutten dicht, dus we zijn blij als deze weer opengaan en we er lekker kunnen eten. Maakt niet uit waar.
's Ochtends wakker worden met spierpijn in billen en bovenbenen betekent maar één ding: je hebt de vorige dag flink geskied en dat voel je. Nou, lekker toch?
Terwijl je rustig een drankje aan de bar besteld, gooit een onhandige Harrie bier over je fijnste skipully. Balen! Nee hoor, we zouden nu toch niets liever willen dan een complete bierdouche in de après-ski? Hier zeuren we ook nooit meer over.
Ik verlang op dit moment naar álles wat met wintersport te maken heeft. Zelfs die lange rij bij de skiverhuur of bij het kantoortje van de skischool zou ik met liefde op de koop toenemen. Ja, ook na die lange vermoeiende reis uit Nederland. Geen probleem.
Wat doe je liever: thuis kijken naar de regen of met je ski's onder je voeten, buiten in de frisse lucht met uitzicht op de besneeuwde bergen even een kwartiertje wachten? Het antwoord op deze vraag is niet zo moeilijk.
Ja dat skihok is altijd te klein, er staan veel te weinig bankjes, de verwarming staat te hoog en het stinkt er vreselijk naar zweetvoeten. Maar ja, wat boeit dat nou? Na 5 minuten sta je toch lekker buiten?
Ben je gezellig aan het après-skiën, heeft iemand weer het slechte idee opgevat om een rondje Schnapps, dropshots of andere rommel te doen. Gatver. In het vervolg atten we deze rotzooi zonder problemen.
Ik zou er echt ALLES voor over hebben om op dit moment in de gondel te staan op weg naar een besneeuwde bergtop. Ja en die scheeuwert en die gast met enorme kegel mogen ook mee in de lift. Voor deze keer dan.
Wat kan het jou nou schelen dat die ski's zwaar zijn, snowboardschoenen eigenlijk ook helemaal niet lekker lopen of de lift net iets te ver van het huisje ligt? Je bent op weg naar de piste en dat sjouwen doe je met veel plezier vanaf nu.
Vanaf nu hoeven pistes echt niet meer perfect te zijn. Beetje ijs? Geen probleem, schuiven we zo overheen. En wie maakt zich nou druk om wat buckels of papsneeuw. Als we maar kunnen skiën!
Het gevolg van nummer #10 is de volgende ochtend wakker worden met een bonkend hoofd, klotsende oksels en een dooie vogel in je mond. Mopperen we ook niet meer over. Wanneer je een uurtje op de piste staat, is alles weer verdwenen.
Beter een kleffe lauwwarme Schnitzel in een oud en stinkend pisterestaurant, dan een boterham met kaas thuis op de bank. Toch?
Oké, handjes omhoog iedereen de afgelopen maanden wel eens stiekem dat foute après-skinummer heeft opgezet thuis. Best lekker toch die guilty pleasure?
Er zijn altijd van die grapjassen die het nodig vinden om even een lading sneeuw in je nek te gooien. Koud, maar ook zoooooo lekker: sneeuw!
Aan alle goeie dingen komt een einde, dus ook aan de wintersport. Zeuren we niet meer over, zolang we maar zeker weten dat we volgend jaar weer kunnen gaan, toch?
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.
