De Rifflseehütte: Slapen op de berg aan de piste

Naast het Ötztal ligt het Pitztal en hoewel veel Nederlanders het Ötztal omarmen, is het Pitztal voor velen onbekend. En dat is jammer. In dit onbekende dal ligt een pareltje van een skigebied. Helemaal aan het eind van het dal ligt de Pitztaler Gletscher en het Rifflseegebied. Je komt hier niet voor de après-ski, maar echt voor de natuur, de sneeuw en de bergen. Wij gaan dit gebied verkennen en onze slaapplek is op de berg. We slapen in de Rifflseehütte, een bijzondere ervaring. Weg van het verkeer, weg van alle drukte, alleen maar bergen en sneeuw om ons heen.

Genieten in het zonnetje

Als we aankomen bij Rifflsee schijnt de zon en is het goed vertoeven op het terras. We beginnen deze vakantie dan ook met een coupe Heiße Liebe. En nu? Hoe moet dat met alle spullen? In de ruime toiletten van de kabelbaan trekken we onze skikleding aan. Met een zware rugzak op, boemelen we omhoog in een liftje. Onze bagage kunnen we bij de kabelbaan achter laten. Die wordt met een sneeuwscooter naar de hut gebracht. Wij klikken in onze ski’s en gaan het gebied verkennen.

Klein, gevarieerd en verassend

Rifflsee zelf is niet groot, maar je hebt er wel gevarieerde pistes. Het is klein en toch verrassend. Op de makkelijke pistes maken we onze eerste bochten van het jaar. Hoger op de berg liggen een paar steilere pistes. Hier zien we meerdere groepjes die een cursus off piste volgen. Je hebt in het hele Pitztaler gebied allerlei mogelijkheden tot off piste skiën.

Uitdagende skiroute

Als we goed zijn ingeskied, gaan we op zoek naar de skiroute. Door het Hirschtal zoeken we onze weg tussen de struiken, door een klein dalletje. De route is een uitdaging en kost ons flink wat tijd. Soms door het zoeken naar het juiste pad en soms om even uit te hijgen. De pistes zijn nergens meer te bekennen. Beneden zien we dat we gelukkig wel weer in de buurt van de lift zijn uitgekomen.

Vergeet de laatste lift niet!

Moe van het skiën belanden we later die dag in de Taschach Alm. De toast met champignons is erg lekker. En de schnaps? Die krijg je er hier standaard bij. We dutten een beetje in na zoveel lekkers, maar we schrikken wakker als de zon verdwijnt. Oei, de laatste lift gaat al over een paar minuten. Dat is iets om rekening mee te houden als je op de berg slaapt. Eenmaal boven schijnt de zon weer. Voor onze hut nemen we nog een biertje in het laatste zonnetje, terwijl iedereen in het dal al in de schaduw zit.

Weg van de drukte, alleen maar bergen en sneeuw

Het huttenleven is heerlijk simpel. Iedereen gaat vroeg naar bed en weer vroeg op. Je slaapt op een familiekamer of een lager, dus altijd met een paar anderen. Als je met een groep vrienden bent, is dat prima, anders is het iets om over na te denken. Het eten bestaat uit een eenvoudig ontbijt en een drie gangen menu 's avonds. Er is misschien geen grote luxe, maar het is er warm, er wordt voor je gekookt, het is reuze gezellig én je zit midden in een prachtige omgeving. Kijk je naar buiten zie je alleen maar bergen, geen auto’s, geen andere huizen, helemaal niks. Na het eten loop ik nog even op het terras, waar ik word getrakteerd op een prachtige sterrenhemel.

Als eerste op de piste

’s Ochtends ontdekken we het grootste voordeel van slapen op de berg. Een vers geprepareerde piste helemaal voor ons zelf! Met de bergmetro gaan we dwars door een tunnel naar de gletsjer. Echt een wereld van verschil! Hier is het weids en staan we op een soort plateau, de pistes zijn er makkelijk en de sneeuw is briljant. De hoogste lift van Oostenrijk brengt ons naar de Hintere Brunnenkogel. Je hebt hier prachtig uitzicht op de Wildspitze. We zien een spoor van toerskiërs richting de top trekken. Ja, we komen hier nog een keer terug, terug voor de bergen, terug voor de Wildspitze.

De Rifflsee daar ga je heen voor de bergen en voor het genieten van de sneeuw. Als je dan ook nog boven op de berg slaapt, moet je de laatste lift echt halen, wordt je beloond met zon op het terras, een prachtige sterrenhemel en de eerste afdaling op pistes.