“Van huilend op de piste naar smachten naar dat weekje skiën”
Vanaf mijn derde levensjaar stond ik al op de ski’s, hoewel ik dat destijds met wat minder plezier deed dan nu. Vaak moet ik nog verhalen van mijn familie aanhoren over hoe hard ik stond te blèren als kleine Nick naar het skiklasje moest. Ik ging veel liever met mijn ouders op pad dan met een wildvreemde skileraar. Toch ben ik in de loop der jaren écht verliefd geworden op de bergen en kan ik mij geen leven zonder wintersport meer voorstellen.
Verliefd op de Oostenrijkse bergen
Al ruim vijftien jaar bezoek ik minimaal één keer per jaar Oostenrijk om te skiën. Ik kan het mij niet voorstellen dat ik dit over zou moeten slaan. De Oostenrijkse keuken, de bieren, de gezelligheid en natuurlijk de kilometerslange skipistes waar het land over beschikt. Oostenrijk heeft het allemaal!
Een ‘mooiweerskiër’
Diep van binnen moet ik toegeven dat ik skiën het leukste vind onder het genot van de zon. Is het -13 graden Celsius en sneeuwt het met windkracht 8, dan is de pret er voor mij soms wel een beetje af. Nee, van bevroren tenen ben ik niet gediend. Hoewel het ook wel kicken is als je net door een zware sneeuwbui bent geskied en je mag in een berghutje een heerlijke warme chocomel en een Apfelstrudel nuttigen. Toch zit ik liever in de zon op het terras samen met een Oostenrijkse halve liter en een prachtig uitzicht.
Ambitieuze skiër
Al zeg ik het zelf, ik ben toch wel een redelijk goede skiër. Zijn die jaartjes in het skiklasje toch niet voor niks geweest! Het lijkt mij dan ook erg gaaf om zelf ooit voor een skiklas te staan. Daarnaast heb ik ambitie om veel meer verschillende skigebieden te zien. Momenteel weet ik niet veel beter dan dat ik jaarlijks in het skigebied SkiWelt Wilder Kaiser - Brixental ski.
